Tablica ku czci bohatera! Z drewna? W Wysokiej pod Międzyrzeczem złodzieje ubiegli dekomunizatorów

Tablica ku pamięci majora Armii Radzieckiej Aleksieja Karabanowa wisiała w centrum Wysokiej przez lata. To dowodzona przez niego jednostka pancerna, miała w styczniu 1945 r. przełamać linię umocnień Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego. Czy rzeczywiście to Karabanow stał za przełamaniem MRU trudno ocenić, ale na pewno jest, a raczej był tego symbolem. Ku jego pamięci w samym centrum wsi, na głazie, zamontowano metalową tablicę pamiątkową. Wisiała przez lata, aż do czasu, kiedy…

FILM - MRU

Trzy lata temu, w ramach dekomunizacji pomników urzędnicy zdecydowali, że tablica to relikt komunizmu. Zapadła decyzja Urzędu Wojewódzkiego, że tablicę należy usunąć. Mieszkańcy oburzyli się, bo tablica wraz z cokołem niejako wrosła w krajobraz wsi. Zaprotestowali. Zanim jednak zapadła ostateczna decyzja o usunięciu obelisku sprawę w swoje ręce wzięli… złodzieje. Pewnej nocy tablica po prostu zniknęła.

Przeczytaj także:

Zdenerwowani mieszkańcy Wysokiej nie spoczęli jednak i w jej miejsce tej żeliwnej zamontowali wykonaną z płyty pilśniowej nową tablicę upamiętniającą... poprzednią tablicę. Z dopiskiem ,,na pohybel fałszerzom historii’’. Urzędnicy, którzy przybyli kilka dni później zrobili zdjęcia nowej tablicy, tej zamontowanej przez mieszkańców. Wkrótce z gminy Międzyrzecz nadeszła decyzja, aby także drewnianą tablicę zdekomunizować czyli ściągnąć. I tak tablica wylądowała na strychu domu u jednego z mieszkańców. Na placu w centrum wsi pozostał goły cokół.

Przeczytaj także:

Według twórcy tej pierwotnej tablicy, żeliwnej, mieszkańca Międzyrzecza, z pewnie z czasem jego dzieło się odnajdzie i jak przyjdą czasy łaskawsze dla dawnych pomników, major Karabanow znowu w Wysokiej się pojawi. Jednak mieszkańcy kolejny raz wzięli sprawy w swoje ręce. I na cokole drugi już raz zawisła… drewniana tablica ku czci sowieckiego majora. No i tym razem, spokojnie póki co wisi. Złodzieje nie mają na drewno chrapki, a i gorliwych urzędników pilśniowy kawałek historii jakoś nie denerwuje. Oj powikłane u nas te losy, nawet pomników.