Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Kapitalna wystawa! Klub Wojskowy w Międzyrzeczu 17 WBZ zaprezentował historyczne eksponaty [ZDJĘCIA]

Redakcja
Sekcja historyczna działająca w 17 WBZ Klubu Wojskowego w Międzyrzeczu (Dowborczycy), przez cały kwiecień udostępniała wystawę ciekawych historycznych eksponatów.

Perełką wśród przedmiotów były szable pochodzące z lat 1920-21,każda ma jakąś swoją historię związaną z daną osobą. Jedną z przedstawionych szabel ułani podarowali z okazji imienin swojemu dowódcy pułkownikowi Stefanowi Grabowskiemu. 17 grudnia 1917 roku we wsi Tatarkopczak pod Bołgradem w Besarabii przystąpił do formowania dywizjonu kawalerii złożonego z Polaków-ochotników z rosyjskiej 8 Dywizji Kawalerii, Izmailskiej Brygady Pogranicznej i Czarnomorskiego Pułku Jazdy. 30 stycznia 1918 roku dowodzony przez niego pododdział został przemianowany na 6 pułk ułanów, a on sam mianowany dowódcą pułku. W końcu marca 1918 roku opuścił pułk.

W latach 1919–1920 był zastępcą dowódcy 10 pułku Ułanów Litewskich. Od kwietnia 1919 roku czasowo pełnił obowiązki dowódcy tego pułku. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów wschodnich i byłej armii rosyjskiej[4]. 24 lipca 1920 roku w Radziwiłłowie objął dowództwo 6 pułku Ułanów Kaniowskich. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 22. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku - kawalerii)[8]. 1 czerwca 1924 roku został mianowany dowódcą XI Brygady Kawalerii w Augustowie. Dowodząc brygadą pozostawał oficerem nadetatowym 6 pułku Ułanów Kaniowskich w Stanisławowie. Z dniem 30 września 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Na emeryturze mieszkał w Warszawie. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”.

Druga szabla była własnością pułkownika Rudolfa Ruppa , urodził się 16 czerwca 1894 roku w m. Uroż, w powiecie drohobyckim. Od 10 VI 1920 dowodził 2 Pułkiem Szwoleżerów Rokitniańskich. Uczestniczył w walkach nad Styrem, pod Klekotowem i Kulikowem. W dniu 31VIII 1920 roku dowodził brawurową szarżą swego pułku pod Komarowem w trakcie, której został ranny. W czasie jednej z czerwcowych akcji bojowych szwoleżer Rudolf Pamula uratował dowódcę pułku, majora Rudolfa Ruppa, od śmierci. W dowód żołnierskiego uznania i podziękowania podarował mu szablę z wygrawerowanym napisem. Trzeba nadmienić że Rudolf Rupp był zięciem Wojciecha Korfantego . Trzecia szabla podoficerska z 1921 r. to w okresie międzywojennym najpopularniejsze szable Wojska Polskiego.
Wprowadzone zostały rozkazem wydanym przez Ministerstwo Spraw Wojskowych w dniu 12 IV 1921 r. jako regulaminowe uzbrojenie dla wszystkich broni.
Do 1939 r. znajdowały się one min. w dywizjonach artylerii konnej, kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza i w kawalerii dywizyjnej. Szabla oficerska wz. 1921/1922 przeznaczona była dla wszystkich rodzajów broni, wzorowano ją na szabli podoficerskiej wz. 1921. Ostatnia szabla używana przez młodego ułana tak zwana szabelka dziecięca.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Filip Chajzer o MBTM

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na miedzyrzecz.naszemiasto.pl Nasze Miasto